Pijler van de samenleving - Wilma Groen: ‘Het is goed voor haar geheugen om zoveel mogelijk zelf te doen’
Mevrouw Scheffers doet de deur open. Hoe de hond heet van Wilma Groen, de vrijwilliger die bij haar op bezoek is, weet ze even niet. “Hij is niet van mij, Wilma komt elke dinsdagmiddag,” vertelt ze. “Dan wandelen we langs de vijver of we kletsen een beetje.” Wilma: “Ik vind het leuk om voor anderen te zorgen en met dit vrijwilligerswerk zit ik tenminste niet alleen thuis en degene die ik bezoek ook niet.”
door Lisette Eindhoven
Wilma (43) verloor een jaar geleden onverwacht haar baan, na zestien jaar in de zorg. “Ik wilde niet thuis zitten en ging op zoek naar vrijwilligerswerk. Een consulent bij Vitis Welzijn regelde dat ik bij de Bezoekdienst Dementie kon beginnen. Tijdens de kennismaking met mevrouw Scheffers dronken we koffie en we hadden direct een goed contact.” Mevrouw Scheffers gaat dagelijks naar de dagopvang, behalve op dinsdag. Dan komt ‘s morgens de huishoudelijke hulp en ‘s middags houdt Wilma haar tussen één en half drie gezelschap. Zoon Wilfred komt meestal boodschappen brengen.
Dex
De zorg spreekt Wilma heel erg aan. “Samen met mijn man heb ik de zorg voor ons negenjarige zoontje dat onder meer autisme heeft. Ik bezoek twee dames met dementie en we doen heel verschillende dingen samen.” Al na een paar keer nam Wilma haar hond Dex mee op bezoek naar mevrouw Scheffers. “Ze hadden direct een grote klik,” lacht Wilma. “Dex is ook heel erg rustig, dat scheelt.” “We hadden vroeger ook altijd honden,” vertelt mevrouw Scheffers. Samen gaan ze graag de eendjes voeren.
Mens-erger-je-niet
“Als het slecht weer is en we kunnen niet wandelen, dan kletsen we wat of we knutselen of doen spelletjes zoals dammen, rummykubben of mens-erger-je-niet,” vertelt Wilma. Op de vraag wie er wint, moeten de dames lachen: “We spelen gelijk op.” “Maar mevrouw Scheffers verandert bij rummykub tussentijds wel graag de spelregels,” lacht Wilma. Haar andere mevrouw kan moeilijker praten, maar zij hebben elkaar gevonden in het mandala kleuren. “Het maakt mij relaxed en ook zij wordt er rustig van. En ik heb onlangs ook een haakcursus gevolgd zodat ik dat met haar samen kan doen en ook thuis een leuke bezigheid heb.”
Zelf laten doen
Wat Wilma vooral meebrengt, is de rust en de flexibiliteit die mensen met een dementie nodig hebben. “Dat heb ik bij mijn zoontje en in mijn werk geleerd,” zegt ze. Als we een wandelingetje maken naar de eendenvijver, valt het op dat Wilma mevrouw Scheffers zo veel mogelijk zelf laat doen. Ze zoekt zelf de sleutel op, doet de achterdeur op slot, pakt haar rollator uit de schuur en sluit de schuur af. Op straat aarzelt ze even, maar gaat dan resoluut rechtsaf. Ze stapt stevig door. “Het is goed voor haar geheugen om zoveel mogelijk zelf te doen,” zegt Wilma. “Ik zorg er wel voor dat ik zie waar ze haar sleutels opbergt.”
Intensief
“Dit vrijwilligerswerk is leuk en ik ondersteun er ook de familie mee. Ik begeleid twee heel verschillende mensen en dat maakt het afwisselend. Het is wel intensief werk,” vindt Wilma. “Je kunt je niet laten afleiden. En het is ook best lastig om te zien dat de dames achteruit gaan, de een iets harder dan de ander.” Wilma maakt geregeld foto’s van mevrouw Scheffers die ze samen met een kort verslagje naar haar zoon appt. “Ik wil niet het alleen maar melden als ze een verdrietige dag heeft. Het is toch fijn voor Wilfred om te zien hoe leuk ze het heeft bij de vijver, op een terras in Hoek van Holland of op de kerstmarkt bij de Intratuin!”
