Pijler van de samenleving Edith Brederode: ‘Nooit heb ik het gevoel gehad dat ik iets moest’

door Inge Huijding

Inspiratie is nooit een probleem. Voor wie actief en opmerkzaam is biedt het dagelijks leven ruim voldoende stof, is Ediths ervaring. “Een bezige bij, dat ben ik, altijd wel ergens druk mee. Dat is me ook met de paplepel ingegoten. Ik herinner me niet anders dan dat mijn ouders in van alles en nog wat actief waren. Van jongs af aan heb ik dingen naast mijn werk gedaan: collectes, clubleidster bij de kerk, activiteiten organiseren, de cliëntenraad van Sonnevanck toen mijn moeder daar verbleef. Nu ik met pensioen ben vind ik het helemaal belangrijk om betrokken en onder de mensen te blijven.”

Eerste keus tweedehands

Elke woensdagochtend staat Edith in de winkel van Terre des Hommes in ‘s-Gravenzande. “Heerlijk om te doen en het is geen onbekend terrein voor mij: ik heb altijd in winkels gewerkt”, vertelt ze. “Bovendien is dit een hele mooie winkel, voor een geweldig doel: Terre des Hommes ijvert voor een veilig bestaan voor kinderen overal ter wereld en strijdt tegen allerlei vormen van kindermisbruik en onderdrukking. De winkel draait volledig op vrijwilligers. We helpen de klanten, en als die er even niet zijn is er ook genoeg te doen: gebrachte spullen uitzoeken, kleding strijken en zorgen alles aantrekkelijk wordt uitgestald. Bij ons vind je geen rommel, het is echt eerste keus in tweedehands. Of soms zelfs nieuw: laatst kwam er een pallet binnen met prachtige spullen van Dille & Kamille!”

Koffie op locatie

Een andere activiteit is een uitvloeisel van Ediths vroegere werk: coördinator van wijkcentrum De Larix. In die hoedanigheid stond ze aan de wieg van ‘Koffie op locatie’. “Dat wilde ik na mijn pensioen dolgraag als vrijwilliger blijven doen”, legt ze uit. “Het is zo leuk, ik word er echt een gelukkig mens van. Ouderen kunnen zich maandelijks inschrijven voor een uitstapje naar een bijzonder Westlands bedrijf of locatie. Vrijwilligers verzorgen het vervoer en helpen waar nodig de deelnemers een handje. Behalve koffie en iets lekkers krijgen de mensen ook iets nieuws en boeiends voorgeschoteld: een toelichting en/of rondleiding. Zo zijn we al op heel wat plekken geweest waar je niet zomaar komt: Manege Chardon, allerlei Westlandse bedrijven, de Horti Campus en het nieuwe gemeentehuis bijvoorbeeld. En in mei staat de uit zeildoek opgetrokken Petrus en Pauluskerk in Maassluis op het programma.”

Levensboek

Westland kent gelukkig veel vrijwilligers, want het is belangrijk dat mensen er voor elkaar zijn, vindt Edith. “Maar ook voor mezelf wil ik nodig blijven en steeds iets in het vooruitzicht hebben. Overal leer je iets nieuws van, iets waar je anders geen weet van zou hebben. Ik heb ook nooit het gevoel gehad dat ik iets moest. Wat me ligt en wat ik leuk vind pak ik op. Samen met een oudere zijn of haar levensverhaal schrijven bijvoorbeeld, voor het project ‘Levensboek’ van Vitis. Dat vond ik echt geweldig en zou ik heel graag nog eens doen!”