MensenLeven - Jaap Schut: ‘’Nee’ is ook maar een woord’

door Geraldine Hindriksen

Jaap Schut (57) groeide op in Honselersdijk. Na de lagere school volgde hij de lts, maar werd er na enkele jaren afgestuurd. Hij kan er smeuïg over vertellen: “De directeur vroeg of ik even een momentje had. Ja natuurlijk, voor jou altijd, zei ik. De man zei dat het beter was als onze wegen zich zouden scheiden. Ik zei: Is goed, daar ben ik al jaren mee bezig! Ach, school was niks voor mij. Ik werkte naast school in de tuin en dat was voor mij veel beter. Dat ben ik blijven doen totdat ik in dienst moest. Mijn tijd in militaire dienst werd na een maandje of zeven beëindigd, want daar waren ze me zat. Tja, ik voer mijn eigen koers, maar wel altijd netjes en vriendelijk. En er zat ook een medische reden achter. Op dertienjarige leeftijd reden we al op puchjes en ik ben toen een paar keer verkeerd geraakt. Dat was niet zo best. Ook met de auto heb ik een paar ongelukken gehad waar je niet van opknapt. Ach, die dingen gebeuren gewoon. Toch kan ik zeggen dat ik een beste tijd op school en in dienst heb gehad! En bij de brandweer in Honselersdijk, waar ik tien jaar als vrijwilliger bij heb gezeten.”

Na zijn diensttijd werkte Jaap jarenlang als lasser in de kassenbouwverwarming om begin jaren 80 voor zichzelf te beginnen in de gevelreiniging. “Dat is een beetje groot geworden maar op een gegeven moment kreeg ik ruzie met de vakbonden. We deden zoals het hoorde en staken ons hoofd boven het maaiveld uit en toen hield het op. Mensen gaan dingen zoeken, hè. In november 1991 heb ik de stekker eruit getrokken. Te gek voor woorden; ik had elf familieleden aan het werk! Ik ben anti-vakbond, dat zeker.”

Muziek

Toen een paar jaar later Jaap met zijn echtgenote Jacqueline door Amerika reed, hoorden ze op de autoradio veel muziek van Nederlandse bodem. “Denk aan Radar Love, Venus, Ma belle amie. Nou, in Nederland kreeg je blaren op je vingers voordat je een Nederlands product tegenkwam. Ik kreeg het idee om een nationaal popmuseum te beginnen en ben thuis aan de slag gegaan door als eerste Barry Hay te bellen die ik door mijn werk had leren kennen. De eerste gouden plaat kreeg ik van hem.”

Jaap benaderde meer mensen en reed tien jaar door heel Nederland om van alles binnen te halen: kledingstukken, muziekinstrumenten, posters en wat al niet meer, als het maar betrekking had op muziek. “Toen ik veel had, ben ik Den Haag beatstad nr. 1 gaan bellen om een museum te openen. Ik dacht dat de rode loper voor me uitgelegd zou worden, maar nee hoor. Politiek en muziek gaan niet samen… Na een paar jaar heb ik de huidige ruimte op het industrieterrein in Hoek van Holland gekocht en ben in oktober 2004 mijn eigen museum begonnen. Voorheen reed ik door het land, nu komen ze het brengen. Alles wat hier staat, is origineel.”

Kroonjuwelen

Het museum RockArt omvat 70 jaar geschiedenis van de popmuziek. Het is verbazingwekkend wat er te zien is. “Er staan hier kroonjuwelen hoor! Er is geen Nederlandse band waar ik niets van heb.”

Jaap blijft zoeken naar een mooie plek om een groot museum te beginnen. “Nog geen half procent van de collectie staat in het museum. Nederlandse popmuziek is toch cultureel erfgoed? Ik begrijp er niets van; er moet gewoon een mooi groot museum komen. Het is knokken tegen bestaande instanties, maar ik geef niet op. Ik ben een strijder; nee is ook maar een woord. Ik stop niet eerder voordat ik dit goed en blijvend heb neergezet. Dit moet je koesteren.”