Pijler van samenleving Ria Berkel: ‘Na al die jaren weet ik precies hoe iedereen de koffie drinkt’

door Inge Huijding

Het wijkcentrum is op dinsdag- en donderdagmiddagen het thuishonk van de gelijknamige bridgeclub. “Van september tot en met april, de competitiemaanden, is het flink druk”, beaamt Ria. “Maar dat is juist gezellig! Zo leer je heel veel mensen kennen. Soms komen de vrijwilligers van De Plusbus ook even iets drinken, daar ken ik er ook al een flink aantal van.”

Koffieschenken

Met de kinderen de deur uit en haar man nog aan het werk wilde Ria er iets bij gaan doen. Door een advertentie ontdekte ze de mogelijkheid van het informatief huisbezoek. “Als vrijwilliger voor Vitis Welzijn ga je bij ouderen op bezoek om ze voor te lichten over alle mogelijkheden voor hulp en activiteiten”, legt ze uit. “Dat vond ik een hele nuttige bezigheid, maar toen ik na een tijdje werd gevraagd een keer in te vallen bij het koffieschenken in het wijkcentrum merkte ik dat dat me beter lag. Ik kon blijven, en sindsdien is de dinsdagmiddag mijn middag, nu alweer 21 jaar. Ik doe het nog steeds met ontzettend veel plezier!”

Niet storen

Wanneer Ria rond kwart voor een bij De Larix arriveert zet ze samen met een collega alles klaar voor de middag. “Na al die jaren weet ik precies wat iedereen drinkt”, lacht ze. “De één heeft een zoetje, de ander twee klontjes. Ik hoef ze niet meer te storen bij het spel als we met de kar rondgaan. Achter de bar verkopen we drankjes, en naderhand is het natuurlijk opruimen en afwassen geblazen. Meestal blijft er nog wel een groepje nababbelen, maar om half zes sluiten we de boel. Zo ben ik voor zessen thuis, dan heb ik best een pittige middag gehad.”

Lief en Leed

Die inspanning is het meer dan waard, vindt Ria, inmiddels ook bestuurslid Lief en Leed bij de bridgeclub. “Op onze leeftijd betekent dat meestal meer leed dan lief helaas. Als er iets met een van de leden aan de hand is zorg ik voor een kaartje. Zijn ze langdurig afwezig, dan bezoek ik de mensen thuis of in het ziekenhuis of revalidatiecentrum. Het wordt enorm gewaardeerd, en ik prijs mezelf gelukkig dat ik zo gezond ben dat ik dit voor ze kan doen. We zijn echt een hele fijne club. Aan het eind van het seizoen is er altijd wel iemand die het bestuur bedankt. ‘Het is bij ons een warm bad’, is het dan, een mooi compliment. Dan weet je als bestuur dat je het goed aanpakt.”

Grens

Aan stoppen denkt Ria voorlopig niet. “Sociale contacten en bezig blijven zijn zo belangrijk, zeker als je ouder wordt. Wat betreft het Lief en Leed-gebeuren is het officieel mijn laatste seizoen. Voor het koffieschenken is er gelukkig geen grens. Je hebt natuurlijk niet alles in de hand, maar ik hoop dat ik nog lang op deze manier mag bijdragen om de mensen een fijne middag te bezorgen.”