Arbeidsmigrantenhuisvesting: Emoties lopen hoog op in Monster

door Evelyne Lammerding

“We hebben geen brief gekregen, terwijl we 50 meter verderop wonen,’’ zegt Lem Hoevenaar als de gemeenteambtenaar op het podium over de communicatie begint. Een bezoekster zegt het met stemverheffing. Dat niet versturen van een uitnodiging naar alle wijkbewoners zorgt al voor de eerste irritatie bij veel bezoekers. “De bewoners van de eerste bungalow in de straat heeft wel een brief gekregen. Die hebben wij zelf gekopieerd en verspreid in de wijk,’’ zegt Angela Hoevenaar die de bijeenkomst samen met haar man bezoekt.

Ondertussen spreekt Patrick Meijer verder op het podium. Hij wil de zaal uitleggen hoe het proces voor de bouw van tijdelijke woonunits voor arbeidsmigranten verloopt. “Hoe gaan we tweeduizend bedden realiseren in Westland?’’ zegt hij in de microfoon.

“Niet!’’, klinkt een onversterkte maar goed verstaanbare vrouwenstem door de zaal, gevolgd door een welluidend “Nee.’’ Het is de kernboodschap van de bezoekers van de avond. De Monsternaren willen pertinent geen woonunits aan de Madeweg. Dat dat maar duidelijk wordt gecommuniceerd.

Meer bedden

De uitzendbranche en de tuinbouw willen meer bedden voor de arbeidmigranten. De gemeente wil daaraan gehoor geven. Meer arbeidsmigranten betekent meer opbrengsten voor de branche en dus voor Westland. Die economische groei wil de gemeente stimuleren. Maar het economische belang botst met het sociale belang. Bewoners hebben helemaal geen behoefte aan de komst van woonunits voor arbeidsmigranten in hun buurt. Dat blijkt woensdagavond opnieuw. Naar schatting zo’n tweehonderd bezoekers laten helder weten faliekant tegen het plan te zijn.

Omwonenden vrezen overlast door dronkenschap. Ze voorzien een toename van diefstallen en woninginbraken. Ze zien verkeerschaos ontstaan in de omgeving met een groeiende school waar ouders af en aan rijden om hun kroost naar school te brengen. Er staat een populaire supermarkt. En het zwembad dat straks ook weer opengaat, is er ook nog. Kortom: Het is er volgens de bewoners al druk genoeg. Gebouwen met arbeidsmigranten die naar hun werk moeten, maken het alleen maar drukker.

Architect

Architect Harold Gabeler neemt na de ambtenaar het woord. Hij legt de conceptplannen uit. Mooie tekeningen van twee gebouwen verschijnen op het scherm. Hoevenaar heeft gehoord dat er voornamelijk Bulgaren en Roemenen komen wonen. Nog een tikkeltje erger dan Polen, vreest hij: “Bij ons om de hoek woont een Pools gezin. Die mensen zijn gewoon rustig. Maar in die woonunits komen geen gezinnen. Dat zijn jonge alleenstaanden. Die veroorzaken overlast.’’ Hij heeft geleerd van ervaringen uit het verleden: “Toen camping Molenslag er nog was logeerden er veel jonge, alleenstaanden. Als wij de was buiten hadden, werd de waslijn gewoon leeggeroofd. Dat is een paar keer gebeurd.’’ De waslijn bleef daarna ongebruikt. Hoevenaar zit niet te wachten op dezelfde taferelen.

Uitzendbureau

Frans van der Lugt van uitzendbureau Westflex probeert de zaal te vertellen hoe Westland de arbeidsmigranten nodig heeft. Tien procent van de uitzendkrachten die hij aan werk helpt is Nederlands, 90 procent bestaat uit arbeidsmigranten. “Er bestaat een economische noodzaak en schaarste aan personeel.’’

“Het kom er niet,’’ wordt er door de zaal geroepen. Applaus volgt.

“12.000 Arbeidsmigranten werken in Westland, 4500 wonen in Westland en staan hier ingeschreven,’’ zegt Van der Lugt.

“Zakkenvuller!’’ reageert een bezoeker.

Vragen

Wanneer de sprekers op het podium hun verhaal hebben gedaan, is het tijd voor vragen uit de zaal. Veel bezoekers doen hun zegje.

Nel van Kleef bijvoorbeeld. Zij woont pas sinds een jaar aan de Molenweg. “De makelaar had ons verteld dat er de komende tien jaar helemaal niets in de directe omgeving zou gebeuren. Maar binnen een jaar krijgen wij te horen dat we arbeidsmigranten in onze achtertuin krijgen.’’ Haar tuin grenst pal aan het beoogde terrein. “Op de tekening konden wij dat helemaal niet vinden. Als ik wist dat dit zou gebeuren, had ik het huis niet gekocht.’’

Louis van Paassen spreekt namens zijn vader die naast het plan woont.”Komt er compensatie voor de omliggende woningen? Die dalen in hun waarde.’’ Een concreet antwoord krijgt hij niet.

Druk

Ria van der Meer wijst erop dat het met de school die steeds uitbreidt, het zwembad en de Lidl al druk genoeg is in de omgeving. Daarnaast haalt zij aan dat een arbeidsmigrant kortgeleden de carport van een vriendin als wc heeft gebruikt. “Ze gooien ook zooi op straat en als je er iets van zegt krijg je dit terug,’’ ze steekt haar middelvinger op. “Ik word bang in mijn eigen buurt. En u zegt dat ik kan bellen?’’

Van der Lugt heeft de zaal net voorgehouden dat Westflex goed op de veiligheid zal letten. Hij belooft dat het bureau 24 uur per dag telefonisch bereikbaar is en dat er controles worden uitgevoerd bovendien. “Maar als ik bel, wat gebeurt er dan? Komt u de zooi dan opruimen?’’

De huisvesting voor arbeidsmigranten moet wat haar betreft buiten Monster komen. “Niet op die plek.’’