Pijler van de samenleving Theo Mulder: ‘Vrijwilligerswerk is leuk’
In april van dit jaar ontving Theo Mulder een Koninklijke onderscheiding voor zijn vrijwilligerswerk. Als je met hem gaat praten over zijn vrijwilligerswerk, kom je er al snel achter dat deze onderscheiding volkomen terecht is.
door Geraldine Hindriksen
Theo woonde tot 31 jaar geleden in Den Haag. Hij werkte jarenlang in het bankwezen en daar begon zijn vrijwilligerswerk. “Ik ben voorzitter geweest van de personeelsvereniging. Dat was erg leuk en het had tot gevolg dat ik van het ene in het andere rolde. Je wordt dan gevraagd door verenigingen in Den Haag, zoals de kaartvereniging en het organiseren van bingo- en feestavonden in het bejaardencentrum.”
Dertig jaar geleden verhuisde hij naar Wateringen. Het betekende absoluut niet het einde van zijn vrijwilligerswerk. “Hier doe ik ook allerlei hand- en spandiensten voor bijvoorbeeld de Zonnebloem en het Katholiek Vrouwengilde. Een groot deel van mijn vrijwilligerswerk bestaat uit het maken van drukwerk. Ik zit dan ook veel achter de computer. Kijk, dit zijn het blad en de website voor gepensioneerden van de KLM. Daar doe ik de opmaak van. Net zoals van de website voor gepensioneerden van ABN-AMRO. O ja, ik ben ook nog lid van de Maatschappelijke Adviesraad Biobanken.”
Een van de functies die hij heeft vervuld en waar hij onlangs mee is gestopt, is de Adviesraad Sociaal Domein Westland (ASDW) waar hij voorzitter was van de Kerngroep Werk en Inkomen. “De ASDW toetst maatregelen die de gemeente in wil voeren. De gemeente hoeft ons advies niet op te volgen, maar moet wel doorgeven waarom niet. We hebben bijvoorbeeld advies gegeven bij een speciale uitkering. Mensen die bij DSW verzekerd waren, zouden 100 euro krijgen. Wij hebben ervoor gezorgd dat mensen die daar níet verzekerd waren, ook een beroep konden doen op die speciale uitkering.”
Onderscheiding
Op de vraag of hij nog meer vrijwilligerswerk doet, moet Theo nadenken. Ja, hij doet van alles, maar wat eigenlijk precies is lastig om te benoemen. De omschrijving, die behoort bij zijn Koninklijke onderscheiding tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, maakt veel duidelijk: ‘Voorzitter van het Rode Kruis district Delft/Westland-West en De Lier. Daarnaast zette hij in Delft een ontbijtservice voor ouderen op. Vanaf 1975 vervulde hij vrijwillige functies als lid van het Korps Nationale Reserve, hij was jurylid van de vrijwilligersprijs De Loftrompet, vertegenwoordiger van mantelzorgers in de WMO-adviesraad, webmaster bij de Katholieke Bond voor Ouderen en voorzitter van de Gepensioneerden van de Fortisbank in Den Haag.’ Theo glimlacht als dit hardop voorgelezen wordt. “Tja, het is aardig wat. Ik ben op mijn 57e met pensioen gegaan en ik heb me nog geen moment verveeld. Ik denk dat ik er gemiddeld zo’n veertig uur in de week mee bezig ben.” Lachend voegt hij eraan toe: “Mijn echtgenote Joke vindt het vast leuk dat ik af en toe weg ben. Nee hoor, zij doet zelf ook veel vrijwilligerswerk.”
Drempel
Theo doet dus heel veel. Waarom? “Ik kan nu allemaal mooie antwoorden gaan verzinnen over de maatschappij en zo, maar ik doe het omdat ik het leuk vind! Je bent lekker bezig en het is interessant. Natuurlijk heb ik soms geen zin, maar als je er eenmaal bent is het toch weer leuk. Zolang ik het kan, ga ik er graag mee door. Want ik weet ook wel, dat als ik met het ene ga stoppen het andere weer klaarstaat. Ze zitten nu al aan me te trekken omdat ik met de ASDW gestopt ben. Tja, zo werkt het. Veel mensen zeggen: Het lijkt mij ook leuk om vrijwilligerswerk te gaan doen! Maar het valt me op dat ze het uiteindelijk niet doen. Ze moeten blijkbaar een drempel over. Dus ik zeg nu: Gewoon doen, vrijwilligerswerk is leuk!”
