Oud-renners ‘herdenken’ Leo Duyndam: ‘’De blonde pijl’ was levensgenieter, emotioneel én onbezonnen’

door Fred Louter

Zondag 19 juli fietste een aantal oud-wielercoryfeeën alsnog de dit jaar vanwege het coronavirus uitgestelde Tour du Westland. Na afloop werden op de ranch (en in het bijzijn) van Jan Olsthoorn in Naaldwijk herinneringen opgehaald aan Duyndam, een bijzonder getalenteerd wielrenner en een aimabel mens, dat uitgroeide tot een voorbeeld voor vele Westlandse kinderen die óók droomden van een wielercarrière.

Dit is een goed stel hoor, zo zou NOS-commentator Theo Reitsma de groep renners die zondag de Tour du Westland volbracht, getypeerd hebben. Want ga maar na: wanneer je onder anderen de oud-profs Gerben Karstens, Leo van Vliet, Gerrit Solleveld, Dick van Kerpel en René Koppert bij elkaar hebt, dan trek je in ieder geval een hoop bekijks onderweg. “We hebben vanmorgen zo’n 70 kilometer gekoerst”, aldus Duyndams toenmalige vriend Van Kerpel, die de route door Westland en Midden-Delfland had samengesteld. “Een langere afstand kon niet, want dat trekken die oude mannen niet mee”’, voegde medeorganisator Herman van der Wulp er lachend aan toe, wat hem natuurlijk het nodige commentaar opleverde.

Sportheld

Toch was er na afloop tijdens een broodje, soep en een biertje niet veel te merken van de vermeende vermoeidheid van de renners, ondanks de soms toch al zeer respectabele leeftijd. Zo nadert ‘clown’ Karstens al de 80, maar dat is hem absoluut niet aan te zien, laat staan te horen. De nestor was, net als overigens Leo van Vliet, vrijwel continu aan het woord en gooide de ene na de anekdote eruit, vanzelfsprekend ook over zijn veel te vroeg overleden wielerkompaan Leo Duyndam. “Leo en ik hebben samen diverse zesdaagsen gereden en ook wel gewonnen, zoals in 1973 in Londen. Dat was altijd leuk. Buiten de sport was Leo ook zeker iemand die ook wel van het leven en de vrouwtjes hield, zo heb ik soms ook wel gemerkt.”

Dat laatste kon ook René Koppert bevestigen: “Leo woonde in Poeldijk tegenover ons en kwam bij ons over de vloer. Ik kan mij herinneren dat hij tegelijkertijd mijn moeder én zus probeerde te versieren. Of dat gelukt is? Dat weet ik niet, haha. Maar buiten dat was het ook een heel aardige man. Hij was altijd bereid om je te helpen als er iets speelde of wanneer je een vraag over bijvoorbeeld wielrennen had.”

Dat sociale aspect in zijn karakter herinnert ook Leo van Vliet zich nog wel: “Ik weet nog wel dat ik als kleine jongen voor mijn verjaardag een wielrenstuur van hem kreeg. Ik was zo groos als een aap. Leo was echt een voorbeeld voor het Westland in die tijd. Je had toen nog geen Westlandse sporthelden waar je je aan kon spiegelen en waar je trots op kon zijn. Door zijn unieke uitstraling wilde je echter ook wielrenner worden. Dat gold zeker voor mij.’

Herinnering

In 1990 krijgt de wielerwereld te horen dat Duyndam plotseling is overleden. In het Zuid-Franse Tourrettes-sur-Loup om precies te zijn, waar hij werkzaam was als hovenier. “Natuurlijk, je schrikt, maar ik kan zulke zaken ook heel snel accepteren”, aldus Karstens. Samen met Van Kerpel reed Karstens in 1990 naar Frankrijk om de uitvaart bij te wonen. Van Kerpel: “Wij kwamen voordat hij begraven werd aan bij zijn graf en zagen meteen al: daar past hij nooit in! Dat klopte, er moest tijdens de ceremonie extra ruimte voor de kist gegraven worden! Bizar maar waar. Achteraf heb ik begrepen dat er in zijn woning ook een medisch rapport van een cardioloog was gevonden. Hij kampte dus waarschijnlijk al met hartklachten voordat hij bij zijn woning overleed.”

Karstens: “Door zijn overlijden op jonge leeftijd zal hij altijd in onze herinnering blijven zoals hij toen was. Hoe ik hem zou omschrijven? Ik typeer hem met de letters uit zijn voornaam: levensgenieter, emotioneel én onbezonnen. Door die laatste eigenschap is Leo ook niet zo oud geworden, al had hij op dat moment natuurlijk wel al voor twee geleefd. Het is goed dat we met elkaar op een leuke manier weer eens bij Leo stil hebben gestaan.”