Pijler van de samenleving: ‘Liever parkbeheerder dan verenigingsmanager’
Aad Kok (71) besteedt veel tijd aan vrijwilligerswerk. Dat deed hij ook al voor zijn pensioen. Als beroepsbrandweerman met 24-uursdiensten had hij veel tijd over die hij graag nuttig besteedde. Tennisvereniging ‘t Loo in de Lier heeft er nog steeds dagelijks profijt van. “Wij zijn een gezonde vereniging en er kan heel veel. Mensen zijn dan bereid om iets terug te doen.”
door Linda van der Klooster
Aad noemt zichzelf een echt verenigingsdier. Als tienjarig jochie deed hij al vrijwilligerswerk voor muziekvereniging Sint Jacob in Den Haag “Er was niet zoveel te doen in die tijd, dus zo kom je het verenigingsleven in”, verklaart hij. “Ook mijn broers en zusjes zaten daar op. Ik kom uit een gezin van acht kinderen. We haalden oude kranten op voor de vereniging. Later heb ik trompetles gegeven en in het bestuur gezeten.”
Ook bij carnavalsvereniging De Theebukkers heeft Aad zich jarenlang actief ingezet. “Tijdens een vergadering werd ik gevraagd voor de programmacommissie. Dat was een eer! Ik kwam opgewonden thuis. Ik heb ook in de Raad van Elf gezeten en later in het Raadsconvent. Hier in De Lier vieren we altijd een week carnaval. In een dag wordt de sporthal helemaal omgebouwd tot een feestzaal. Op vrijdagavond begint het. Op zaterdag is de optocht en het familiecarnaval en zit het nokkievol.”
Op de Achtsprong, de school waar zijn vrouw werkte, zat Aad 17 jaar in de kookstaf tijdens het jaarlijkse schoolkamp. “Ze vroegen mij”, herinnert hij zich. “Ik dacht dat het niets voor mij zou zijn. Maar ik heb niets met de kinderen te maken. Met drie moeders zorg ik dat er op tijd eten en drinken klaar staat. Ik zei altijd: ‘als mijn kleinzoon Mika meegaat, wordt dat mijn laatste schoolkamp.’ Dat was drie jaar terug. We hebben er zelfs het AD mee gehaald. Die foto heeft Mika nu nog op zijn telefoon. De schooldirecteur zei bij mijn afscheid dat ik heel goed kon scheiden wanneer ik opa moest zijn en wanneer kampstaf. Het zijn hun dagen, van die kinderen. Daar moet je je niet mee bemoeien.”
Brandweer
Aad heeft veertig jaar bij een gemeente gewerkt, waarvan twintig jaar bij de brandweer, waar hij ook instructeur en examinator was. Door de diensten had hij veel vrije tijd. In 1987 werd hij lid van LTC ‘t Loo. “Nadat ik een paar keer de clubkampioenschappen voor de mini’s had georganiseerd, ben ik gevraagd om in de kantinecommissie te komen. Daar ben ik door omstandigheden vrijwel gelijk commissievoorzitter geworden. Samen met andere leden organiseerde ik ook jarenlang de clubkampioenschappen. Het plannen met 400 deelnemers in allerlei categorieën was niet makkelijk, maar we kwamen er altijd uit. Ik nam de laatste week dan vrij om dat allemaal in orde te maken.”
Aad hielp ook jarenlang met de organisatie van het thuisblijverstoernooi in de zomervakantie. “Dat is een culinaire en feestelijke happening, zo ludiek als de pest. Daar was het tennissen bijzaak. De hapjes werden allemaal gesponsord. De Lier staat er wel bekend om, allemaal bloeiende verenigingen. Ik weet niet hoe dat komt. Wij hebben 1400 leden en 15 procent is op de een of andere manier wel vrijwilliger. Als er vanavond een mailtje uitgaat, dan staan ze er morgen. Wij zijn een gezonde vereniging en er kan heel veel. Mensen zijn dan bereid om iets terug te doen.”
In totaal is Aad 20 jaar voorzitter van de kantinecommissie geweest. “Ze zeggen dat je op je hoogtepunt moet stoppen”, verklaart hij. “Toen we na een grote renovatie van het park een complete buitenbar kregen, was dat het moment. Nu kun je binnen afsluiten en buiten doorgaan. Afgelopen zomer hebben we ondanks corona nog enkele toernooien gehad. Dan was voor de veiligheid alleen de buitenbar open. Dat kwam goed uit.”
Aanspreekpunt
Bij zijn afscheid van de kantinecommissie werd Aad gevraagd als ‘verenigingsmanager’. “Dat vond ik niet bij De Lier passen. Toen ben ik gewoon parkbeheerder geworden, dan ben je een aanspreekpunt voor iedereen.”
Aad verzorgt als parkbeheerder de inkoop voor de horeca van de tennisclub, werkt samen met de onderhoudsvrijwilligers en vooral met Kees Zeestraten die ook heel veel voor de vereniging doe, is aanspreekpunt voor het alarmsysteem en het camerasysteem, is belast met de verhuur van de overdekte banen in de ballonhal, verzorgt de uitgifte van tennisballen bij toernooien en competitie en zorgt ook voor de inname van gebruikte tennisballen, die worden verkocht voor een wisselend goed doel.
Aad beheert ook de lief-en-leedpot. “Dat wordt gigantisch gewaardeerd door de mensen. Van geboorte, ziek zijn tot overlijden. Er zijn dit jaar 26 boeketten bezorgd. Dat valt mee in een jaar als dit. Er zijn ergere jaren geweest, met elke week een zieke of overlijden. Dan dacht ik: komt er nooit een eind aan?”
Aad maakt ook de foto’s van alle gebeurtenissen op het park. “Ik heb nu een telefoon met vier camera’s erin. Ik ging ze laatst op een harde schijf zetten en het waren er 13.000. Ik benoem ze meteen, dus ik kan ze makkelijk terugvinden. Zo heb ik van alle gebeurtenissen een fotoarchief.”
Aanpassingen
In 2020 bestond de LTC ‘t Loo vijftig jaar. “Dat jubileum zou als een rode draad door het jaar heen gaan. Het openingsfeest was eind januari, maar daar is het uiteindelijk bij gebleven door de Covid.” Aad werd samen met de voorzitter coronacoördinator. “Heel veel aanpassingen ineens. Steeds veranderingen, posters uitdraaien. Je bleef bezig. Nare dingen. Het park is zelfs even helemaal afgesloten geweest. Dit is ondank het jubileum een naar jaar geweest. Al die beperkingen. Je hebt de sociale contacten niet meer. Ik hoop dat alles in april weer gewoon open kan gaan.”
Aad weet niet precies hoeveel uur hij bezig is met de vereniging. “Ik zeg altijd dat ik er 1000 uur per jaar mee bezig ben. Daar houd ik het maar op. Er is genoeg te doen. De ballonhal is achttien jaar oud en gaat richting zijn einde. Die moet binnen een paar jaar vervangen worden. We hebben 1400 leden en een wachtlijst van 300 mensen. Dus er liggen uitbreidingsplannen bij de gemeente. Er moet grond beschikbaar komen. Op 17 december was er een gesprek met diverse voorzitters en de wethouder. Dat was leuk, maar er zijn nog geen toezeggingen gedaan. We wachten het af. Ik hoop het nog mee te maken.”
Aad zegt niet hoe lang hij nog met zijn vrijwilligersbaan wil doorgaan. “Daar gaan ze me op vast pinnen, haha! Zou ik willen stoppen, dan moet je op zoek naar een geschikte opvolger maar dat is nu nog niet aan de orde.”
