‘Als duivenliefhebber ben je zo goed als je beste duif’

door Marcel Zaat

Tijdens het inkorven (het wegbrengen voor een wedstrijdvlucht) van de duiven is het op en rond het onderkomen van PV De Reisduif op sportpark De Hoge Bomen een komen en gaan van duivenliefhebbers. De duiven worden dit keer afgeleverd voor een wedvlucht Bordeaux, een 875 kilometer hiervandaan. Elke ‘gechipte’ duif gaat via de elektronische duivenklok in het systeem en daarna met 23 ‘concurrenten’ in een korf op weg naar de startplaats, veelal in Frankrijk. De finish van de vlucht is bereikt als de duif bij terugkeer op de klep in het hok bij de duivenmelker thuis over de antenne loopt, die in verbinding staat met een digitale klok. Aangezien er meerdere verenigingen mee doen vanuit het hele land is de gemiddelde vliegsnelheid van de duif (afhankelijk van afstand en weersomstandigheden tussen de 75 en 130 km/per uur) bepalend in de uitslag.

Inkorven

Koos Post (67) zorgt dat de duiven netjes in de korven terecht komen. “De overdracht blijft altijd wel weer een speciaal moment. Met liefde neem je de duif over. Iedereen hoopt toch dat zijn de duif in de prijzen gaat vallen.’’ Post, al vanaf zijn negende jaar betrokken bij de duivensport ziet ook de terugloop in de duivenliefhebbers.”Het is een tijdrovende hobby. Ik doe het samen met mijn broer, dus wij kunnen het verzorgen ook afwisselen. Het is jammer dat de jeugd andere interesses heeft want je krijgt er zó ontzettend veel voor terug.”

Zenuwachtig

In het onderkomen van PV De Reisduif druppelen de liefhebbers binnen. In de commissiekamer verrichten Toos van Dijk uit Naaldwijk, samen met haar zoon Antony de administratie. Bij Toos, die ooit eens (tussen 1700 mannen) met een duif midfondkampioen van de kuststrook werd, kan je terecht voor de betalingen (2,50 euro per duif per vlucht). Antony is de digitale ondersteuner, die de data van de klokken in leest. De nog zeer kwieke Toos (75) is haar hele leven lang in de ban van de duiven. “Mijn vader had duiven en mijn man Toon was er gek van. Hij won vele prijzen. Vroeger had je in veel straten duivenliefhebbers. Kruisbroek was een échte duivenwijk Na het overlijden van mijn man in 2001 heb ik de duiven onderhouden met neef Koos Bronswijk. Nu zit ik al heel wat jaartjes hier op de club. Ook ben ik nog het aanspreekpunt van de binnenkomende vluchten. Soms zijn de duivenliefhebbers zó zenuwachtig om hun duif aan te melden dat ze tegen de regels al voor 5 uur ‘s-ochtends mij bellen. Ach, ik heb er ontzettend veel plezier aan en zolang het nog kan blijft ik het doen.”

Duivenpraat

Een tafel verder doet zoon Antony (49) het digitale werk. Zelf is hij met 110 jaarlingen ook een fanatiek duivenliefhebber. “Na het overlijden van mijn vader begon ik zelf met wat vluchten spelen en in 2006 won ik de eerste prijzen. Het is schitterend om te zien hoe alle duivenhouders de sport beleven. Iedereen heeft zijn praatjes en foefjes. Uiteindelijk ben je zo goed als je beste duif.” Tussendoor blijft het tijdens inkorftijd een komen en gaan van duivenliefhebbers. Ook Wil Vollebregt (in 2013 met Trio Vollebregt winnaar van de prestigieuze nationale Barcelona-vlucht) laat even zijn neus zien en even later meldt Harold van der Kruijk, 40 jaar jaar lid van het Monsterse Steeds Sneller vier duiven in. “Mijn gezondheid liet mij in 2020 even in de steek, dus ik doe wat rustiger aan, maar de duiven zijn mijn leven. Ik kan er mijn gedachten in kwijt en het geeft rust. Ik kan de duiven niet loslaten.”

Professionalisering

Antony ziet de professionalisering in de sport toenemen. “De bedragen die rond gaan voor de beste duiven zijn enorm opgelopen. Door de tijd is het houden van duiven ook een dure hobby geworden. Het voer, het inenten, de chips met de digitale klok en dan het meedoen aan de vluchten geeft aardig wat kosten. Het is ook waar je heen wil. Een beetje een internationale vlucht winnen kan zomaar 10-tot 25.000 euro opleveren, serieus geld lijkt mij. De Chinezen staan dan in de rij om je duif te kopen. Win je Barcelona internationaal komt de ton snel in de buurt”

Toenemende populatie van roofvogels baart zorgen

Dat duiven op een enorme afstand de weg terug weten te vinden is een fenomeen. De wetenschappers hebben de vinger er nog niet achter. De stand van de zon, het aardmagnetisme, reuk en de mate van herkenbaarheid spelen volgens ingewijden allemaal een rol. Een ieder binnen de duivensport heeft er zijn mening over, maar wat vele duivenliefhebbers momenteel meer bezig houdt is de angst voor een toenemende populatie aan roofvogels. In Nederland zien we steeds meer haviken, sperwers en slechtvalken. Antony van Dijk: “Elk jaar raak ik tussen de 20 en 40 duiven kwijt aan roofvogels. Dat is best frustrerend. Wij helpen ze als overheid ook nog eens een handje door overal nestkasten neer te zetten, maar laat de natuur lekker zijn gang gaan. Die roofvogels vinden hun voer echt wel. “