Kleintje in het Groot: ‘Mensen blij maken voor een paar euro. Dat is toch prachtig?!’

door Bianca Mokkenstorm

“T.k. rinkeldekink boek Martine Bijl 2.50.” Normaal had dit Kleintje mijn aandacht niet getrokken. Maar verderop in de krant zag ik nóg een paar advertenties met hetzelfde telefoonnummer. Een boek, nog een boek en een boomzaag. Toen ging het toch wat bij mij knagen. Hier zat misschien wel een mooi verhaal in. Christa (69) betwijfelde of ze wel iets te vertellen zou hebben. Toch nodigde ze mij hartelijk uit voor een kopje koffie in De Lier. Mét chocolaatjes erbij, want ze maakt er graag een feestje van. Christa is een brok energie en een sprankelende gesprekspartner.

Aan haar interieur valt niet af te lezen dat hier een verstokte liefhebber woont van tweedehandsspullen. Alles is prachtig gestyled in zwart en wit, opgeruimd en strak. “Klopt, ik houd het graag minimalistisch. Maar vergis je niet, in de schuur en in mijn bergruimte staat het vol hoor. Ik heb daar heel veel spulletjes klaar om mee te nemen naar de rommelmarkt. Boven heb ik een rek met tweedehands kleding. Netjes gesorteerd, zodat ik ze zó voor het grijpen heb.”

Sterke vrouw

46 jaar geleden betrok Christa dit huis samen met haar man en dochter. “We kwamen uit Vlaardingen en hadden niets met het Westland. De Lier lag gewoon strategisch voor het werk van mijn man. Nu zou ik er niet meer weg willen!” Helaas heeft haar man niet lang kunnen genieten van hun fijne woning: na zeven jaar overleed hij.

Christa was op haar 33e al weduwe. “Ja dat was heftig voor mij en mijn dochter, die toen 12 jaar was. Zij is net als ik een sterke, positieve vrouw en ging gewoon door, maar kreeg 15 jaar later alsnog de klap. En eerlijk gezegd steek ik hetzelfde in elkaar. Lekker dóórgaan, wat er ook gebeurt. Bij mij sloeg de man met de hamer anderhalf jaar terug toe.”

Na het overlijden van haar man rolde Christa van de ene in de andere baan. “Ik startte bij Petri Cadeau, maar heb op een debiteurenadministratie gewerkt, bij Van Os Lederwaren en een lingeriezaak in Maassluis. Eigenlijk steeds door toeval. Kwam ik bij de kassa iemand tegen die net een vacature had. Mijn laatste baan was in Wateringen. Ik was eigenlijk al met pensioen, toen ik hoorde dat er een zwangerschapsverlof moest worden ingevuld bij een modezaak. En já hoor, daar ging ik weer,” lacht Christa. “Werken maakt mijn hoofd leeg, daar hou ik van!”

Coronadip

En toen kwam corona. “Ik had net de behandeling van mijn borstkanker helemaal afgerond, zat weer prima in mijn vel. In maart had ik mijn laatste modeshow, en toen sloot de winkel door de lockdown. Ik moest opeens stilzitten en al mijn afleiding was weg. Mijn werk, struinen in de kringloop, wat gezelligs doen met vriendinnen. Ik landde keihard met mijn voeten op de vloer. Maar ik heb er hard aan gewerkt, en ik durf eindelijk te zeggen dat ik weer een beetje terug ben. Gelukkig komen de rommelmarkten en kofferbakverkopen ook weer langzaam op gang, want daar knap ik ook van op! Mensen blij maken voor een paar euro, dat is toch prachtig?”

Christa heeft 31 juli een grote kofferbakverkoop in de planning staan. “Bij de Vlietwoning. Ik heb er zóveel zin in! Ik doe dat al jaren samen met mijn dochter. Ze zei altijd dat ze er eigenlijk een hekel aan had, maar toen ik laatst mijn hele boeltje wilde overdoen aan iemand anders, stak ze er een stokje voor. ‘Hè mamsie,’ zei ze, ‘We kunnen toch nog wel een paar keer samen naar zo’n rommelmarkt toe?’ Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen!”

Terug naar het Kleintje, want daar kwam ik eigenlijk voor. Christa haalt Rinkeldekink en een Vogelboek tevoorschijn. “Dat boek is ongelezen, ik kreeg het bij de Postcodeloterij. Die wil ik niet afzeggen. Ik heb er ooit 6000 euro mee gewonnen en vind die kleine prijsjes ook altijd zo leuk. Maar dat boek, wat moet ik ermee?” Ze blijkt haar talent als verkoopster nog niet verleerd te zijn. Ik verlaat het huis tien euro lichter, maar met twee boeken. Plus een schattige witte blouse en een glimlach van oor tot oor. “Tasje erbij?”