Op de pijp met... ‘Tuinbouw’ Tessa de Bruine

Tekst: Esdor van Elten / Foto: Ton van Zeijl

Op Twitter en in haar vak staat zij bekend als ‘Tuinbouw Tessa’. Videograaf Tessa de Bruine (39) heeft zeker liefde voor de tuinbouw, maar dat komt vooral omdat ze houdt van het Westland. “En zonder tuinbouw is het Westland het Westland niet meer.” Tessa heeft een partner en is moeder van een tweeling. Ze woont in De Lier.

Van wie ben jij er één?

Ik ben een De Bruine uit De Lier. Afgezien van een korte tijd in Den Haag vanwege mijn studie heb ik altijd in De Lier gewoond. Mijn Westlandse roots aan mijn moederskant gaan ver terug: al in 1572 leefden mijn voorouders in het Westland. Ik ben de jongste van drie. Mijn vader was ondernemer en toeleverancier van de tuinbouw.

Waar komt jouw artiestennaam ‘Tuinbouw Tessa’ vandaan?

Die bijnaam kreeg ik toen ik bij Omroep West werkte. Als er daar een Westlands onderwerp was, of iets over de tuinbouw, dan riepen ze al snel naar mij: ‘hé, Tuinbouw Tessa’. Ik heb er toen maar mijn handelsmerk van gemaakt.

Heb je ook daadwerkelijk iets met tuinbouw?

Daar kom je niet omheen als Westlandse. Op je twaalfde kun je hier de kas in. Mijn moeder ging bij de tuinders langs: ‘zo, ik heb er hier één die kan werken.’ Mijn eerste baantje was bij Aad Dukker, in de anjers. Ik ben nog steeds dol op die bloem. Ik heb er jarenlang in gewerkt. Vorig jaar, tijdens de coronacrisis, ben ik daar weer op teruggevallen.

Dat was nodig?

In 2019 ben ik mijn eigen bedrijf begonnen. Ik maak voornamelijk bedrijfsfilms en informatiefilms voor ondernemers en de overheid. Toen de lockdown inging viel dat meteen vrijwel volledig stil. Dat had natuurlijk gevolgen. Ik ben zelfs nog een paar keer bij de Voedselbank geweest.

Moedig om dat toe te geven...

Ik schaam me er niet voor. Mijn bedrijf had gewoon nog niet genoeg vet op de botten om zo’n ingrijpende situatie te boven te komen. Ik ben dankbaar dat de Voedselbank er is. En het was ook heel verhelderend om te zien hoe die wereld er uitziet. Mensen denken vaak dat het allemaal bijstanders, dan wel profiteurs zijn die daar komen, maar dat is dus helemaal niet zo. Ik ontmoette er veel ondernemers en andere mensen die hun hele leven gewoon hard gewerkt hebben, maar door grote tegenslagen het niet meer konden bolwerken. Dat gold voor mij natuurlijk ook.

Wat deed je voordat je voor jezelf begon?

Na de Prins Willem Alexanderschool in De Lier ging ik naar het Delfland College. Ik was een beetje een laatbloeier. Het vmbo deed ik met gemak. In die tijd werd degene met de hoogste cijfers nog aan het eind van het jaar het podium op geroepen als ‘leerling van het jaar’. Dat was ik vier jaar. Vreselijk was dat. Ik had daarna geen idee wat ik wilde dus ik ben maar Mode en Handel gaan doen op het mbo. Vervolgens kon ik naar het hbo. Eerst commerciële economie op de Haagse Hogeschool. Ik ontdekte al snel dat ik zestien uur wiskunde in de week niet bepaald leuk vond. Het jaar daarna ben ik overgestapt naar Culturele en Maatschappelijke Vorming, ook op de Haagse. Daar kreeg ik ook les in en met audiovisuele middelen.

En dat raakte een snaar...

Ik vond het geweldig. Een van mijn stages was bij Man bijt Hond. Filmportretten maken van ‘paradijsvogels’, mensen met iets bijzonders. En de Babbelbox natuurlijk. Heel leerzaam allemaal. Ik heb er echt buiten de box leren denken.

Hoe dan?

Dingen net even anders bekijken. Vanuit een andere hoek filmen. Ik heb bijvoorbeeld een filmpje gemaakt waarbij de persoon tegen een drone praat. Dat geeft echt een ander beeld dan gewoon zo voor de camera.

En hoe ging het verder?

Ik liep ook stage bij Omroep West en daar ben ik toen gebleven. Dertien jaar, waarvan ik twee jaar was gedetacheerd bij de WOS, die mediapartner is van West. Ik herinner me vooral de uitzending met de Haagse bunkerploeg nog goed. We probeerden een bunker in het Staalduinse Bos binnen te komen toen we gesnapt werden door de politie. Wij kwamen gelukkig net goed weg.

Dat klinkt leuk.

De tijd bij WOS wàs ook leuk. Echt Westlands. Iedereen die elkaar helpt. Je werkt in je eigen gebied, waar je weet wat er speelt. Zo komt vaak van het één weer het ander. Ook pittig hoor, twee items per dag draaien. De deadlines zijn hard en je moet dan je beeld en geluid maar goed hebben. We deden alles zelf, en je krijgt geen tweede kans. En ik ben wel perfectionistisch. Het is niet zomaar goed.

Waarom?

Ik denk dat ik gewoon niet wil falen. Daarom ga ik meestal tot het gaatje, ook voor mijn klanten.

Waarom begon je voor jezelf?

Bij Omroep West deed ik ook veel plannings- en bureauwerk, terwijl ik het juist zo leuk vind om op pad te zijn. En dus ben ik toen voor mezelf begonnen.

Als Tuinbouw Tessa...

Zeker in het begin was een groot deel van mijn klantenkring afkomstig uit de tuinbouw. Inmiddels is het breder en doe ik bijvoorbeeld ook veel voor het Hoogheemraadschap.

Wel iets anders dan journalistiek...

Het grote verschil is natuurlijk dat de klant nu veel meer bepaalt. Dat is soms lastig, aan de andere kant is het ook wel fijn dat ik niet altijd een mening hoef te hebben.

Wat film je zoal?

Kijk maar eens op www.tuinbouwtessa.nl. Ik maak bedrijfsfilmpjes voor kwekers, maar breng ook projecten van het Hoogheemraadschap Delfland in Beeld. Ik ben nu bijvoorbeeld bezig met een film over de voorgenomen Erasmusvaart tussen Westland en Den Haag, die nodig is voor een betere waterhuishouding. Voor een ander bedrijf, dat oude tuingronden opkoopt en dat weer herverkavelt breng ik dat hele proces in beeld. Zo worden kleine percelen samengevoegd tot grote percelen waar een nieuw glastuinbouwbedrijf op gebouwd kan worden.

Je brengt dus eigenlijk de veranderingen in Westland in beeld...

(Verrast) Ja, zo kun je dat eigenlijk wel zeggen. Er verandert veel in het Westland. Dat moet ook wel. Zo’n herverkaveling is bijvoorbeeld echt nodig, omdat die kleine tuintjes het in de huidige economie gewoon niet redden. Ja, daarmee gaat wel iets verloren, maar het is wel belangrijk. De tuinbouw moet kunnen blijven bestaan in het Westland. Wat is het Westland zonder haar kassen, planten en groenten?

Ben je een trotse Westlandse?

Zeker! Ik ken mensen die het Westland ‘spuuglelijk’ vinden, maar er zijn hele mooie plekken in het Westland. En ik hou van oranje en vooral van de zachte gloed van paars licht uit de kassen. En de Westlanders zelf zijn gewoon tof. Hard werken, open en eerlijk. Ze zeggen waar het op staat.

Sommigen noemen dat bot...

Maar dat kan ik juist waarderen! Je weet wel wat je aan ze hebt. En als er iemand hulp nodig heeft staan ze altijd klaar. Het is een soort één voor allen, allen voor één.

Jouw vak is óók in beweging …

Enorm. De techniek gaat enorm hard. Een paar jaar geleden was het heel wat als je in HD filmde, nu is 4K standaard en de eerste 8K camera’s zijn er al. Klanten vragen ook meer, en andere dingen, special effects, bewegende graphics, socials...

Socials?

Korte filmpjes van een halve of hele minuut die je op Facebook, Twitter of Instagram kunt gebruiken. Een uitdaging soms, om in een halve minuut toch een compleet verhaal te kunnen vertellen. Maar niet meer weg te denken. Voor veel tuinders is social media enorm belangrijk geworden om klanten te krijgen en te houden, en met ze te communiceren. Dat geldt ook voor mezelf trouwens. Heel veel van mijn klanten komen via Twitter bij mij terecht.

En de toekomst?

Ik verwacht dat in de toekomst beeld alleen nog maar belangrijker gaat worden, maar wel in een bepaalde vorm. De televisie die we nu kijken, dat spreekt jongeren niet meer aan. Die zoeken on demand. Waar ze op dat moment zin in hebben. Daar zal de media op moeten inspelen. En ik probeer de trends ook te blijven volgen.

Op de pijp met is naar een idee van Peter en Ton van Zeijl.