Pijlers van de Samenleving: ‘Op school waren ze ook trots op me’

Nieuws
"Carina kan nu trots zijn op de teksten die ze schrijft." (Foto: "Charles Jungschl\u00e4ger")

Carina Oostenwijk (55) ging terug naar school omdat ze het zelfs moeilijk vond een boodschappenlijstje te schrijven. Nu is ze Taalambassadeur van wervingscampagne Doe Weer Mee en wordt een tekst die ze schreef zelfs verwerkt in een toneelstuk. “Je wordt krachtiger door te leren.”

door Linda van der Klooster

Als Taalambassadeur van Doe Weer Mee maakt Carina Oostenwijk reclame voor cursussen voor volwassenen om beter Nederlands te leren lezen en schrijven. “Ik trek mensen over de grens van: kom naar school”, legt ze uit. “Je hoeft je niet te schamen als je wat moeite hebt met lezen en schrijven. Je bent nooit te oud om te leren.”

Carina weet uit eigen ervaring dat de drempel hoog kan zijn. “Ik heb er ook lang over gedaan voordat ik naar school ging. Na lang in de overlevingsstand te hebben gestaan, was het tijd geworden om voor mezelf te vechten. Daar hoorde beter lezen en schrijven bij. Zodoende ben ik uiteindelijk naar school gegaan. Zeven jaar geleden een keer per week bij de Taal+ school van ROC Mondriaan. Ik heb er nooit spijt van gehad.”

Volgens Carina was het er gewoon tijd voor om goed te leren lezen en schrijven. “Ik liet nooit iemand mijn boodschappenbriefje zien, omdat ik me schaamde voor hoe ik het had opgeschreven. Ik schreef de woorden zoals je ze zegt. Dat kon ik lezen, maar een ander zou er geen snars van begrijpen. Ik zit in de cliëntenraad van een zorginstelling en ik kan nu zelfs de notulen uitwerken.”

Grammatica

Op een onderbreking van een jaar na, zit Carina nu al zes jaar op school. “Zou ik van school gaan, dan zou het misschien weer wegzakken. Dat wil ik niet. Ik wil blijven leren. We zijn nu bezig met de grammatica: voegwoorden en voltooid deelwoorden. Ik moet nu echt opletten. Je bent wat ouder, dus je pakt het niet meer zo snel op. Ze moeten het wel driehonderdduizend keer herhalen, maar dan opeens begrijp ik het. Je krijgt altijd aan het eind van het jaar een certificaat. Dat is leuk.”

Carina vindt dat haar zelfvertrouwen enorm is gegroeid sinds ze naar school gaat. “Je wordt krachtiger door te leren. Ik kan nu gewoon aan iemand een briefje laten zien dat ik heb geschreven. Dat durfde ik voorheen niet. Het is zo jammer als mensen bang zijn om naar school te gaan. Ik snap het, maar het is zo zonde als je het leven voorbij laat gaan, terwijl je er wat aan kan doen.”

Direct

Alle Taalambassadeurs van Doe Weer Mee zijn cursisten van de Taal+ school van ROC Mondriaan. Carina wilde erg graag als taalambassadeur andere mensen aansporen om beter te leren lezen en schrijven. “Mijn hartsvriendin Marjolijn is ook Taalambassadeur. Ik vind het belangrijk en nuttig werk. Alleen in Westland is al op de zes mensen laaggeletterd. Dat zijn er duizenden. Daar schrik je van. Ik wil iedereen oproepen zich niet te schamen. Kom naar je bieb en vraag naar het Taalhuis. Daar helpen ze je graag. Wil je meer weten over leren, dan gaan ze zoeken wat bij jou past. Het kan zelfs anoniem via internet, als je een beetje kan lezen of een bekende hebt die wil helpen. Ik hoop dat we nog veel meer cursisten krijgen.”

Trots

Het verhaal waar Carina het meest trots op is, schreef ze voor haar transgender zoon. “Hij vertelde tien jaar geleden dat hij liever als man door het leven ging. Hij kwam in behandeling bij het VU Medisch Centrum. Ik zat er mee dat ik dat geen plek kon geven. Toen zei mijn juf Coby dat ik dat verhaal maar eens op papier moest zetten. Ik zei dat ik dat nooit zou kunnen. Zij zei: ‘Natuurlijk kan je dat.’ Toen schreef ik het verhaal vanaf de geboorte van mijn kind tot nu.”

Carina’s verhaal eindigde met de zinnen: ‘Wat wil je nog meer als moeder zijnde, dan dat je kind eindelijk gelukkig is? Ik kan u vertellen dat ik een hele trotse moeder ben, die zielsveel van haar jongen houdt en zijn naam is nu Ferry.’

Carina lijstte de tekst in en gaf die aan haar zoon. “Een heel persoonlijk cadeau. Hij zei: ‘Mam, dat doe ik nooit meer weg.’ Op school waren ze ook trots op me.”

Carina’s verhaal is opgemerkt door theaterschool Koperen Kees. “Zij gaan de tekst waarschijnlijk gebruiken in een productie. Andere mensen die in dezelfde situatie zitten kunnen er misschien iets aan hebben. Dan zie je de kracht van taal.”

Wilt u net als Carina óók weer gaan leren of kent u iemand die dat wil? Ga naar www.ikwilleren.nl/westland. Juist zin om uw ervaring over te brengen? Zie voor vrijwillige klussen www.westlandvoorelkaar.nl.