Op de pijp met...
Even pauze. Even op de pijp. Bakkie doen, praatje maken. Met en over bijzondere Westlanders. Westlanders met een verhaal. Over Westlandse waarden, en over heden, verleden en toekomst. Deze keer praten we met: Theo van Leeuwen.
Tekst: Esdor van Elten / Foto: Ton van Zeijl
Sporten kan ook als je op leeftijd komt. Theo van Leeuwen (83) is het levend bewijs. Als overtuigd pleitbezorger van het Oldstars voetbal hoopt hij dat ook in Den Haag en het Westland meer ouderen het veld opstappen: “Je bent nooit te oud om te voetballen, maar je wordt het wel heel snel als je ermee stopt.” Theo heeft vijf kinderen, vijf kleinkinderen en woont in Monster.
Van wie ben jij er één?
Dat is een veelgestelde vraag hier in Westland en ik moet het antwoord schuldig blijven, want ik ben geen geboren Westlander. Ik woon en leef in het Westland, maar is nooit helemaal eigen geworden. Mijn wieg stond in Den Haag en ik groeide op in Rotterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik kan me daar nog veel van herinneren. De Hongerwinter natuurlijk, en dat ze mijn vader kwamen zoeken en ik die soldaat tegen zijn schenen schopte:;blijf van mijn vader af;. Nog steeds als ik Duits hoor gebeurt er iets in mijn lijf. Gelukkig hebben ze hem niet gevonden. Hij had in die tijd een levensmiddelengroothandel. Later is hij belastingambtenaar geworden.
Hoe zag jouw werkzame leven eruit?
Het kwam goed na een moeizaam begin. Leren lag me niet. Ik vervalste mijn rapporten. Toen ik van de mulo werd afgeschopt zei mijn moeder; dan word je maar koekenbakker. Dan ben ik dus ook geworden: banketbakker. Tussendoor mijn diensttijd vervuld bij het Luchtmacht Bewakingskorps op Ypenburg. Toen ik de kans kreeg om als kok naar zee te gaan heb ik ook leren broodbakken en ik heb vervolgens vier jaar op de wilde vaart gezeten; van Kaapstad tot Sjanghai. Toch koos ik er daarna voor om aan wal te gaan en ik kwam in de slijterijwereld terecht. Dat heb ik een jaar of twaalf gedaan. Vervolgens stapte ik over naar Profimarkt, de supermarktketen van de Westlandse familie Hofland. Ik werd magazijnchef op het oude veilingterrein en woonde daar ook .In 1985 is de boel afgebrand. Kort daarna ben ik met vervroegd pensioen gegaan.
De slijterijwereld... je lustte misschien ook wel een borrel?
In mijn wilde jaren dronk ik meer dan goed voor me was, en ik rookte twee pakjes sigaretten per dag. Dat veranderde toen ik problemen kreeg: Op de fiets naar mijn zus kreeg ik buikklachten en ik reed daar even voor naar het Leyenburg. “Blindedarm zeker. Doet de portier wel effen zeiden ze. Het wàs mijn blindedarm, maar het was maar goed dat de portier wat anders te doen had. Ik kreeg complicaties waardoor ik meerdere keren geopereerd moest worden, allerlei toestanden had met stoma en alles. Achttien maanden ziekenhuis waarvan drie op de IC Ik heb meerdere bijna-dood-ervaringen meegemaakt.
Dat is nogal heftig...
De medische molen wel. De bijna-dood-ervaring was daarentegen weer heel rustig. Heel mooi eigenlijk. Ik zweefde naar het oneindige. Net of je in slaap valt. Ik heb ook wel een paar aparte bijna dood ervaringen gehad hoor, maar alles bij elkaar was het niet angstig of zo.
Je hoort wel eens dat dat soort ervaringen je leven veranderen...
Dat deed het ook. Ik liet de drank staan, hoogstens nog af en toe een Jägermeistertje, en stopte met roken. Ik ben sindsdien nuchterder en kalmer geworden, maak me niet zo snel meer ergens druk over. Ik wil honderd worden, dus ik ben ook bewuster gaan leven: goed eten, een vast levensritme èn natuurlijk bewegen. Twee maal per week yoga en sportschool en natuurlijk ADO Old Stars
Je ging sporten?
Ik heb altijd gesport. Als achtjarige stond ik al op het voetbalveld bij Quicksteps. In die tijd had je nog vierkante houten doelpalen die als je pech had doorgerot waren en instortten. Ballen met aparte binnenbal met tuut en met leren veters dichtgeknoopt. Voetbalschoenen met stalen neuzen. Niet meer voor te stellen nu. Ik heb een paar jaar in het eerste gespeeld en was in totaal 35 jaar lid.
Dat is ook Den Haag, deed je ook nog iets in Westland?
Ik woonde natuurlijk in Westland en ik heb daar ook wel binding mee. Ik was lid van bowlingvereniging De Lier toen ze begonnen, betrokken bij Carnavalsvereniging Monster, de
bridgeclub de klaverjasclub... En ik ben op een gegeven moment leider geworden van de A2 van RKSVM. Daar merkte ik ook wel een cultuurverschilletje hoor. Waar ben ik aan begonnen, dacht ik soms. Allemaal kassenbouwers. Dronken een stevig biertje. Dat wilde ik niet hebben. Een biertje ná de wedstrijd, prima. Ervoor niet. Ik heb ze even de pen op de neus moeten zetten, maar uiteindelijk waardeerden ze het wel en hebben we een grandioos seizoen gehad. Later heb ik ook nog de B selectie elftallen geleid, maar toen ik in het ziekenhuis belandde ben ik gestopt.
Maar nu ben je toch nog steeds actief?
In 2013 ontdekte ik Oldstars. Een initiatief van voetbalclubs ADO Den Haag, RKC en PSV. Inmiddels zijn er tal van clubs die het initiatief ook ondersteunen. Wat is Oldstars? Voetbal voor ouderen? Precies dat! Je mag meedoen vanaf 60 jaar. Je speelt twee keer 15 minuten, zes tegen zes, op een kwart veld met kleine doeltjes. Je mag niet rennen; wel snel lopen. Walking football wordt het ook wel genoemd.
Hoe werkt dat?
Formeel moet je altijd in ieder geval één been aan de grond hebben. Verder is ook lichamelijk contact niet toegestaan. We spelen geen competitie, wel toernooien. Het leuke is dat je zo ook in contact komt met oud-internationals, zoals Sjaak Zwart en Kees Kist. En ik ben een keer uitgenodigd voor de voorselectie voor het WK walking football in Bristol.
Klinkt niet heel spannend...
Dat zeggen mensen snel, maar dat is dus niet zo. Het is juist heel leuk. Het gaat om het spelen en het bewegen, niet zozeer om te winnen. Er is niets leuker dan met je maten elke week te dollen èn tegelijk serieus te trainen. Minstens zo belangrijk is het sociale contact. Je speelt met mensen van allerlei slag. De één komt met een Jaguar, de ander op een ouwe fiets. Maar je bent allemaal samen en het is gezellig. Ik hou bijvoorbeeld ook alle verjaardagen bij en iedereen krijgt een berichtje dan. Verder zijn we als team betrokken bij ADO Den Haag in de Maatschappij, een overkoepelende organisatie die zich inzet voor maatschappelijke zaken. We bezoeken geregeld verzorgingshuizen waar we met mensen herinneringen ophalen of ze proberen in beweging te krijgen. Of het project Haagse Luikjes tegen Eenzaamheid, een community om eenzaamheid onder ouderen te bestrijden. Ik heb filmpjes, niet alleen van het Walking voetbal, van dat soort activiteiten. Een van de leukste filmpjes is een bezoek aan Florence waarbij we een silent disco organiseerden. Al die vrolijke mensen die we óók nog eens lekker lieten bewegen.
Heb je ook Oldstars in Westland?
Ik train bij ADO Den Haag op het terrein van Laakkwartier, maar je kunt ook in Westland terecht, bijvoorbeeld bij Westlandia, bij KMD en ik dacht ook bij Verburgh en s-Gravenzande. Ik ben momenteel druk doende om binnenkort walking football bij nog meer clubs bekend te maken,zowel in Den Haag als in het groot Westland want het is echt een aanwinst voor iedere vereniging. Maar je bent natuurlijk ook altijd welkom om bij mijn eigen training bij ADO Den Haag op de Jan van Beersstraat 69 in Den Haag, elke donderdag van 10.00-12.00 uur. Meer informatie vindt je op www.adodenhaag.nl/oldstars. Wie mij een e-mail stuurt (tvl29121937@gmail.com) stuur ik ook graag een compilatiefilmpje van onze trainingen toe. Dan krijg je ook een idee. Walking Football is er voor bijna iedereen, mannen en vrouwen. Je hoeft niet topfit te zijn, maar vraag bij twijfel altijd even advies aan je huisarts. Maar waar je in ieder geval niet mee aan moet komen is het smoesje dat je er te oud voor bent. Onze gemiddelde leeftijd is 72 jaar. Maar op mijn 83e gaat het nog best. Te gaan voetballen bij de Oldstars is één van de beste beslissingen die ik ooit genomen heb. Ik zeg altijd: Je bent nooit te oud om te voetballen, maar je wordt het wel heel snel als je ermee stopt. Leeftijd zegt echt niks, tenslotte ben je zo oud als je je voelt!
Op de pijp met is naar een idee van Peter en Ton van Zeijl.
