VELO: ‘Liever gezond met eigen jeugd dan met een vreemdelingenlegioen aan de top’

door Marcel Zaat

Voorzitter Cock Diemel (58) staat nu ruim vijf jaar aan het roer bij de Wateringse badmintonclub. Als opvolger van de te vroeg overleden clubicoon Gerard van Zundert, die van 1993 tot 2015 de voorzittershamer hanteerde en de club door financieel moeizame tijden leidde, kent Diemel ook een flinke opdracht: leden werven én grote sponsors binnen halen om de badminton topsport in Wateringen te waarborgen. “Wat je vaak hoort is, ja maar ik sponsor VELO al. Daar heb je mee te maken en dus moet je vindingrijk zijn.”

Krimpende sport

Diemel, eigenaar van een hoveniersbedrijf en zelf nog actief in het achtste team, weet waar de knelpunten liggen bij de club, die 252 leden telt. “Badminton is als landelijke sport krimpende en daar hebben wij ook last van. Vroeger zag je bij Studio Sport nog wel eens een wedstrijd, maar dat is niet meer. Jeugd wil zich graag spiegelen aan sporten die in the picture staan. Kijk naar het handbal en voetbal bij de vrouwen. Verder hebben wij als OMNI-vereniging onze hal in eigendom, waardoor de rente ook doorloopt. Neem nu de coronatijd. De gemeente heeft bij vele clubs de veldhuur kwijtgescholden. Dat ging bij ons niet op. Maar goed, hopelijk trekt het ledenbestand straks weer iets aan. Naast onze selectie zijn ook de recreanten binnen onze club een belangrijke pijler en verder zijn er via Badminton Nederland al introductietrainingen gaande voor jong en oud.”

Herkenbare selectie

Op bestuursniveau is er binnen VELO een verjongingskuur gaande en verder wordt er nog hard gezocht naar mensen die een rol kunnen spelen in public relations en de technische commissie. VELO wil volgens Diemel graag met een herkenbare selectie spelen. ‘’Ten eerste hebben wij het geld er niet voor om veel buitenstaanders aan te trekken en ten tweede past dit niet in onze clubcultuur. Liefst werken wij met zoveel mogelijk eigen jeugd. Soms moet je wel eens iemand van buitenaf binnen laten stromen. Dat is nu met Nick Fransman, die bij ons als eerste heer op de lijst staat. Dat is een ervaren speler, die ook in Duitsland speelt, maar daar geen punten voor zijn ranking in Nederland krijgt.”

Clubbinding

Voor het eerst in bijna 25 jaar kwalificeerden de Wateringers zich in het laatste seizoen voor Corona niet voor de kampioenspoule. In de degradatiepoule handhaafde de ploeg zich echter weer eenvoudig. Terwijl er bij andere clubs opeens een geldschieter achter komt te zitten, blijft VELO de koers varen, die men altijd voor ogen heeft gehad. Diemel ziet het soms gebeuren: ‘’Clubs die opeens een team vormen met veel dure buitenstaanders. Het budget schiet omhoog en dan weet je genoeg. Wij doen het op onze wijze. Laatste jaren is de geldkraan bij ons ook wat dichter gedraaid. Liever gezond met eigen jeugd dan met een vreemdelingenlegioen aan de top. Een heel groot pluspunt is dat onze spelers tijdens de coronatijd ook op financieel gebied hun commitment hebben gegeven aan ons. Lovenswaardig vind ik dat. Dat tekent toch ook de clubbinding die er is.”

Familiesport

Beide tweelingdochters (21) in huize Diemel zijn fanatieke badmintonsters en bekleden ook nog een functie binnen de club. Veda en Mila spelen al sinds hun jongste jaren bij de club. Veda, speelster van het tweede team, dat op een derde plek staat in de eerste divisie, is net terug van een zware knieblessure, maar maakte twee weken geleden al haar opwachting in het vlaggenschip. “Die knie en het gedoe met corona maakten het lastig. In februari ben ik voor het laatst geopereerd en ik ga mij nu eindelijk weer topfit voelen.” Het spel badminton heeft alles in zich, aldus Veda, die een rol binnen de commissie faciliteiten en activiteiten vervult. “Badminton is een complexe en zeer intensieve sport. Het voetenwerk, de techniek en ook het mentale aspect moet allemaal kloppen. Buiten het feit dat wij drie keer per week met de selectie trainen pak ik vaak ook ‘s-ochtends een vrije training mee.”

Mila speelt met het derde team ook in de eerste divisie, maar moet knokken tegen degradatie. ,,Als team moeten wij nog even wennen, maar wij zien nog wel kansen. Voor mijzelf hoop ik dat op termijn nog door kan groeien. Samen met mijn zus in het eerste spelen zal moeilijk worden, maar is wel mijn ambitie.” Waar vele vrienden en vriendinnen kozen voor voetbal of handbal beleeft Mila, die voor de club de ledenadministratie doet, al jaren veel plezier aan het badminton. ,,Als je vroeger vertelde dat je op badminton zat, werd er vaak gezegd: ‘dat is toch een campingsport’. Dat slaat nergens op. Het is één van de meest zware sporten. Je moet fit en heel alert zijn. Ook moet je mentaal sterk zijn. Echt een van de mooiste sporten.”

VELO 1 neemt momenteel in de eredivisie een vierde plaats in. De eerste vijf ploegen plaatsen zich voor de kampioenspoule. Coach Franklin Telwin (33), wiens vader Jimmy als speler de gloriejaren meemaakte wil deze kampioensgroep zeker behalen. “Dat is zeker het haalbare doel. Daarna gaan wij onze huid zo duur mogelijk verkopen.” Telwin, die al 15 jaar lid van de club is en daarin diverse functies bekleedde, heeft het op de club uitstekend naar zijn zin. ,,Velo heeft de juiste mix van cultuur en ambitie. Ook mooi om nu ook de rol van mijn vader te bekleden, die hier ook trainer is geweest. Ik probeer zoveel mogelijk te luisteren naar de spelers. Ik eis geen winst, maar wel dat ze elke training bezig zijn zich zelf te verbeteren. Focus op goed spel, dan komt de winst vanzelf.”